เป็นที่ที่ดีสำหรับผมเพราะได้เจอเพื่อนมากขึ้นและได้เรียนหนังสือและผมก็พูดภาษาไทยได้แล้วด้วย แล้วผมก็ขอบคุณคุณครูทุกคนที่สอนผมมาบังทีผมก็ทำตัวไม่ดีผมอยากบอกคุณครูทุกคนว่าผมขอโทษที่ทำตัวไม่ดี และอีกไม่กี่ปีผมก็จะจบแล้วครับขอบคุณที่ช่วยสอนผมมาจนถึงปัจจุบบัน บังทีผมก็เบื่อวิชาอังกฤและวิชาฯลฯ ปังทีผมก็มีอารมณ์ผมก็อยาขอโทษครูมกที่ทำตัวไม่ดี ขอบคุณครูทุกคนที่ดูแลผมตอนไม่สบายและตอนแขนหัก

ผมรู้สึกมีความสุข ดีใจที่มีครูดีๆสอนทุกวัน และ มีไห้ทำสิ่งที่ชอบ มีดนตรีไห้เล่น มีกีฬาไห้เล่น มีนาของโรงเรียนเอง ทำทุกปีรู้ศึกเกงขึ้น รู้ศึกดีที่มีนาของโรงเรียนเอง ถ้ามีนาเองเเล้วไม่จำเป็นที่ต้องขอบิริจาก หรือไม่ต้องซื้อ ได้อยู่ที่นี้แล้วรู้ศึกสบาย ไม่เหมื่อนอยู่บ้าน มีอาหารไห้กินฟรี เสื้อผ้าก็ไม่ต้องซื้อ รองเท้าก็ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องทำงานหนักมาก แค่ทำตามหน้าที่ตัวเองตั้งใจเรียน ทำเรื่องที่ดี

ตอนที่ได้มาอยู่ที่นี่หนูก็รู้สึกเสียใจนิดๆ แต่อีกใจหนึ่งหนูก็ดีใจที่ได้อยู่โรงเรียนบ้าน- สายรุ้งที่สอนให้พูดภาษาไทย,ญี่ปุ่น,อังกฤษและยังสอนให้เป็นคนดีซื่อสัตย์ และอีกมากมายครูก็ใจดีสอนหนังสือก็ดีทำอาหารก็อร่อยแถมยังใจดีอีกและหนูอยากจะบอกกับครูว่าถ้ามีโอกาสหนูอยากจะตอบแทนครูโดยการเป็นครูสอนที่โรงเรียนบ้านสายรุ้งค่ะ

ผมรู้สึกว่าโรงเรียนบ้านสายรุ้งเป็นโรงเรียนที่ดีเพราะว่าคุณครูที่สร้างโรงเรียนนั้นอยากให้คนที่ไม่มีโอกาสเรียนได้เรียนคุณครูคนนั้นชื่อว่าครูโทโมโกะครูโทโมโกะนั้นเป็นเหมือน แม่ผมดูแลผมมาตั้งแต่อายุ4ปีจนถึงตอนนี้ผมอายุ12ปี ผมคิดว่าถ้าเป็นไปได้ผมอยากเป็นเหมือน ครูโทโมโกะอยากช่วยทุกคนที่ผมช่วยได้

ผมมีความสุขมากเลย ผมมีเพื่อนหลายคนที่ทำให้ผมมีความสุข มีครูคอยช่วยเหลือเมือเรามีทุกข์ บางทีผมก็ทำให้ครูทุกข์ใจบ้างแต่ครูทุกคนให้อภัยเราตลอด ผู้สร้างโรงเรียนบ้านสายรุ้งเป็นคนต่าง ชาติชื่อครูโทโกะ ครูโทโกะดูแลผมมาตั้งแต่ผมอายุ4ขวบตอนนี้ผมอายุ15ปีแล้ว แต่ครูโทโกะก็ยังรัก พวกผมไม่เคยเปลี่ยน ผมขอขอบคุณครูโทโกะครูทุกคนที่ยังรักผมอยู่คับ

โรงเรียนนี้เปรียบเสมือนบ้านหลังที่ 2 ของหนู เป็นบ้านที่อบอุ่นด้วยสิ รู้สึกว่าที่นี่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นเป็นเสมือนครอบครัวรู้สึกดีใจที่มีโอกาสได้มาอยู่ที่นี่เพราะที่นี่ทำให้หนูเป็นคนที่เข้มแข็งอดทน และยังทำให้หนูแข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจที่นี่ให้ทั้งความรู้ความรักและความผูกพัน โรงเรียนบ้านสายรุ้งมันกลายเป็นครอบครัวแล้วเพราะมันมีทั้งแม่พ่อพี่น้อง ที่นี่โคตรมหัศจรรย์เลยเพราะว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่มาจาก หลายที่หลายภาษาหลายพ่อแม่แต่เราก็รักกันได้ผูกพันกันได้แปลกนะทั้งๆที่ไม่ใช่พ่อแม่เดียวกันแต่เราก็รักกันปกป้องกันดูแลกันเราไม่ได้ตั้งใจทำนะแต่มันทำไปเอง

รู้จักการจัดการระเบียบต่างๆในชิวิตมากขึ้น ทำไห้มีความรับผิดชอบมากยิ่งขึ้ง รู้จักการเเก้ปัญหาด้วยตัวเอง การที่หูนอยู่โรงเรียนทำไห้รู้ว่าเราควรพึ่งพาตัวเอง อดทน เสียสระ ทำตามความฝันของตัวเอง ตั้งเป้าหมายของชีวิตัวเอง